submenu
submenu
Als eerste, hoewel niet het oudste monument, kan worden genoemd het Raadhuis aan het Damplein 1. Het werd blijkens een gedenksteen in de hal gebouwd door Jacob Jongh, meester huistimmerman. De eerste steen werd op 18 mei 1737 gelegd door de Heer Roelof Boot. De raadzaal, de vroegere schepenzaal, verkeert grotendeels nog in zijn oorspronkelijke staat. Het in 1738 door W. Rave geschilderde behang stelt de kroning voor van Salomo’s Eerste Recht. In dit gebouw is het kantoor van de VVV Edam gevestigd.
Op de bovenverdieping is een dependance van het Edams museum gevestigd. De hoofdvestiging van dit museum bevindt zich in het oudste stenen huis in Edam aan de Dam daterend van ± 1540. In 1895 werd het huis gerestaureerd en tot museum ingericht. Merkwaardige bezienswaardigheid in het Edams Museum is een deel van het huis zelf, de befaamde drijvende kelder. Een zeeman, die het huis liet bouwen, zou op de gedachte van de varende kelder zijn gekomen, doch dit is niet meer dan een legende. Meer info op http://www.edam-volendam.nl of http://www.edamsmuseum.nl
Het Proveniershofje, daterende uit 1555 is gelegen tegenover de Grote Kerk. Op dezelfde plaats stonden vóór 1555 de begijnenhuisjes. Deze begijnen onderwezen de Edamse jeugd en verpleegden de zieken. Enkele jaren geleden heeft een grondige renovatie plaatsgevonden en thans wordt het hofje bewoond door ouderen. In 1558, dus meer dan 400 jaar geleden, stichtte de priester Matthias Tynicy Matthiasz, wiens naam nog voortleeft door de Matthijs Tinxgracht, het Weeshuis aan de Grote Kerkstraat, in welk gebouw medio tachtiger jaren de Gemeentelijke Sociale Dienst was gehuisvest. Zoals het gebouw er vóór de verbouwing aan het einde van 1700 uitzag, is het nu nauwelijks nog te herkennen, maar de oude gekleurde gevelsteen, omlijst door een namaak-Grieks tempeltje, siert nog altijd de voorgevel. Er staan weesjongens, bezig met kolfspelen, op afgebeeld. Boven het poortje aan de zijde van de Matthijs Tinxgracht staan twee weeskinderen afgebeeld in kledij, die in Friese plaatsen nog terug te vinden is. Meer info op http://www.edam-volendam.nl
Alhoewel de officieren en manschappen na de mobilisatie van 1914-1918 uit het fort zijn vertrokken, met medeneming van de bewapening, is het Fort bij Edam nu een van de best geconserveerde onderdelen van de Stelling van Amsterdam die sinds 1996 op de Lijst van het Werelderfgoed van de Unesco prijkt.
Ook het fortterrein met zijn originele bergloods en fortwachterswoning, de verdere omgeving (het schootsveld van het fort) en de omliggende polders (het inundatiegebied) zijn vrijwel onaangetast gebleven. Als defensieobject (tot 1986) en beschermd natuurgebied (sindsdien) is het fortterrein altijd beperkt toegankelijk gebleven waardoor het zich heeft kunnen ontwikkelen tot een favoriet broed- en leefgebied voor vele soorten vogels en landdieren. De bijzondere bodemgesteldheid heeft intussen gezorgd voor een zeer uiteenlopende bodemvegetatie. Meer info op http://www.edam-volendam.nl of http://www.fortbijedam.nl/
Heel bijzonder is dat dit huisje de vele stadsbranden die ook Edam geteisterd hebben, heeft weten te overleven. Het pand is een in Nederland uiterst zelden voorkomend voorbeeld van gotische houtbouw en is vermoedelijk gebouwd omstreeks 1530. Een indicatie hiervoor is het deurkalf, versierd met een laag-gotische arcadeboog en rozetten.Het is, op de later aangebouwde stenen achterkamer na, een geheel houten huis, waarvan de voorgevel met zijn naar boven en naar beneden klappende luiken, nog vrijwel geheel origineel is. Ook de deur met het mooie slot stamt vermoedelijk nog uit de vroegste bouwtijd. Het huis is omstreeks 1980 grondig gerestaureerd
Meer info op http://www.edam-volendam.nl of http://www.fortbijedam.nl/
Amsterdam – Edam/Volendam – De Rijp – Alkmaar – Zaandam – Haarlem – Lisse – (Leiden -) – Woubrugge
![]() | ![]() | ![]() |